Zagwarantowanie praw mniejszościom jest ważne nie tylko na szczeblu państwowym, ale również międzynarodowym. Należy zaznaczyć, że osobom należącym do danych mniejszości przysługują takie same prawa polityczne, a także obywatelskie, jak reszta społeczeństwa w danym państwie. Prawa mniejszości zaś stanowią specjalny i szczególny katalog praw, które przyznawane są tej właśnie konkretnej grupie osób.
Autor opracowania, swoje rozważania na temat gwarancji praw mniejszości narodowych, rozpoczyna od przedstawienia tej problematyki w dokumentach i aktach normatywnych o charakterze regionalnym, a także wskazania, jakie cechy powodują ich wyróżnienie spośród pozostałej części obywateli danego państwa. Istotne znaczenie ma również uznanie prawne danej grupy za mniejszość narodową, na podstawie świadomości swojej odrębności i chęci jej pielęgnowania.
Niniejsza praca przedstawia prawne gwarancje ochrony praw mniejszości wspólnot etnicznych w Konwencji Wspólnoty Niepodległych Państw o Ochronie Praw Osób Należących do Mniejszości Narodowych z dnia 21 października 1994 roku, którą podpisały wszystkie państwa WNP, za wyjątkiem Uzbekistanu i Turkmenistanu. Autor zaznacza, że Konwencja jest jedynym powszechnie obowiązującym aktem prawa międzynarodowego, który zawiera definicję pojęcia „mniejszość narodowa”. Podkreślić należy, że przystąpić do niej mogą także inne państwa, spoza kręgu WNP, które podzielają jej cele i zasady. Podpisanie jej było w tym regionie niezwykle ważne, ze względu na niedawny wówczas rozpad ZSRR i powstanie nowych państw, w których dochodziło do konfliktów etnicznych państw nieuznawanych lub częściowo uznawanych jak Abchazja, Osetia Południowa, Górski Karabach czy Naddniestrze, a w niektórych przypadkach przyznania autonomii pewnym grupom, jak Gaugazowie w Mołdawii.
Pobierz PDF