Instytucja pomocy postpenitencjarnej nierozerwalnie związana jest z wykonywaniem kar izolacyjnych w warunkach odosobnienia. Jej celem jest utrzymanie efektów prac i odziaływań podejmowanych względem osadzonego od pierwszego dnia osadzenia oraz po opuszczeniu murów instytucji totalnej, jaką jest zakład karny lub areszt śledczy.
Wraz z rozwojem społeczeństwa oraz stosowania prawa, w tym podejścia do kwestii wykonywania orzeczonych środków represji karnej, stwierdzono, że izolowanie sprawcy czynu zabronionego powinno pełnić, nie tylko funkcję represyjną, ale także, a wręcz przede wszystkim, funkcję wychowawczą, prowadząc tym samym do poprawy zachowania osadzonego i zmiany jego dalszego życia po zakończeniu odbywania wymierzonej kary, aby przebiegało ono w zgodzie z normami społecznymi oraz prawnymi.
W niniejszej ekspertyzie dr Grzegorz Skrobotowicz prezentuje początki istnienia instytucji pomocy postpenitencjarnej, a także dokonuje jej podziału na pomoc kierowaną na terenie zakładu karnego, a także poza nim.