Rodzina jest podstawową komórką społeczną, która podlega ochronie przez państwo. Pomimo, że posiadanie jej jest kwestią naturalną, a więzi łączące jej członków są zazwyczaj silne, można w niej doświadczyć różnych form przemocy. Zalicza się do nich przemoc fizyczna, psychiczna, seksualna, ekonomiczna. Według dostępnych danych to kobiety są najbardziej narażone na przemoc w rodzinie. Światowa Organizacja Zdrowia wskazuje, że ok 30% kobiet na świecie pada ofiarą jednej z form przemocy ze strony swojego partnera. Pomimo tego, że jest zjawiskiem najczęstszym, w Unii Europejskiej jest najrzadziej zgłaszanym naruszeniem praw człowieka.
Prawo międzynarodowe wskazuje, że do przemocy w rodzinie dochodzi w wyniku kulturowych i historycznych nierówności pomiędzy mężczyznami i kobietami, a także stereotypowemu postrzeganiu ról społecznych. W takim porządku kobieta jest podrzędna wobec mężczyzny i reszty rodziny.
Przemoc w rodzinie występuje niezależnie od zamożności, wykształcenia, czy kręgu kulturowego. Najbardziej narażone na przemoc są jednak rodziny, których występują duże rozbieżności wśród partnerów (majątkowe, zawodowe). Ma ona charakter długotrwały i często niesie ze sobą poważne konsekwencje psychiczne, społeczne czy ekonomiczne.
Ofiary często zmagają się z jej skutkami przez długie lata. Dzieci, które jej doświadczyły lub były świadkami często mają trudności w prawidłowym rozwoju i są bardziej narażone na powtarzanie negatywnych schematów w dalszym okresie życia.